De lockdown hield onze culinaire recensent thuis. Daar besloot hij te koken van Indorock, de winnaar van Het Gouden Kookboek 2019. Het was aan de auteur van dat boek, Vanja van der Leeden, om de maaltijd te beoordelen.

Wie zich in de Indonesische keuken stort, en dan zonder zakjes of pakjes, heeft twee dingen nodig: een kast vol kruiden en veel geduld. Gelukkig wil mijn wederhelft Camiel Wulterkens – de betere kok van ons twee – wel helpen, maar we hebben nog twee dagen om boodschappen te doen en te koken. Elke inspanning wordt beloond, want Indorock leidt ons vlot door recepten die voorheen onmogelijk leken om te maken. We bereiden de gerechten thuis en maken ze af in de keuken van Vanja, die op gepaste afstand (anderhalve meter dus) meekijkt. We beginnen met soto ayam, een krachtige kippensoep met glasnoedels, aardappel en knapperige groenten. De bouillon is gemaakt van geroosterde kippenbotten in de oven, waaraan kruiden als gember, citroengras, salam en limoenblaadjes zijn toegevoegd. De soep wordt vergezeld van miso-eieren (vier uur gemarineerd), krokante kroepoek van kippenvel, huisgemaakte sambal badjak (recept van Yvette van Boven) en gebakken uitjes. Die laatste was graag eerder uit de pan geweest, zegt Vanja. Ze koken verder en zijn nu een beetje te bruin, wat je ook proeft. Ze is blij met de soep zelf: 'Mooie kleur en erg lekker.' Dat is goed om te horen, want dit is best spannend.

Met wat meer zelfvertrouwen serveren we dan Vanja gulai kambing, een zwoele geitenstoofpot, vergezeld van een pittige kokos-muntsalsa. Ze is een groot liefhebber van geitenvlees, vertelt ze. Oké, duidelijk: de lat ligt hoog. 'Hij had graag wat meer pedis gehad, maar eigenlijk vind ik hem zo leuk. Mooi rond van smaak en goed in balans.' Goed, en de muntsalsa? "Zo zou ik het zelf maken."

Tijd voor het dessert. Als liefhebber van crème brûlée was ik blij verrast dat Indorock een recept heeft voor een variant met kokosroom, pandan en jasmijn. Je begrijpt: die hebben we gemaakt. Nu alleen nog afbranden, waar het nog bijna mis gaat. In ons enthousiasme kochten we de beste suiker: diep donkerbruine gula djawa. Hier grijpt Vanja in. 'Neem gewone palmsuiker! Die korrels zijn groter en verbranden minder snel.' Fijn, dank je. 'Hmm, het is in ieder geval goed geroosterd,' knikt ze goedkeurend terwijl ze de lepel door het suikerlaagje klopt. 'Leuk', horen we eindelijk tot onze opluchting.

Vanja schrijft een dankwoord in ons boek en we gaan met trots huiswaarts. Met een heerlijk laagje soto ayam, 'vloeibaar goud' in de pan. Kun jij raden wat we morgen gaan eten?

Maar liefst 134 zinderende gerechten, opvallende fotografie en zelfs een taalles Indonesisch: onze collega's van Elle Eten omschrijven het boek van Vanja van der Leeden terecht als 'een pittige liefdesverklaring aan Indonesië'.